Misschien heb je een droom over de toekomst, iets wat je graag zou willen bereiken, waar je naar toe zou willen groeien of bewegen.
Maar het contrast met je huidige realiteit is nog groot. De neiging kan dan opkomen om het maar op te geven; "het wordt toch niks" of "het was slechts een droom".
En voor je het weet denk je je zelf klein en blijf je waar je bent. Dit is een patroon wat ik uit eigen ervaring maar al te goed ken. Herken jij dit soms ook?
Als we kijken naar de seizoensenergie in de natuur op dit moment, dan zien we hier en daar wat bomen en struiken in de knop, het frisse groen begint te ontspruiten en hier en daar bloeit er al wat, zoals de krokussen en de narcissen.
Wat zouden de bomen denken over het feit dat ze op dit moment nog geen blaadjes of vruchten dragen? Geven zij het dan maar op en stoppen ze het groeiproces?
De bespiegeling van de seizoenen in de natuur kan helpend zijn om iedere stap van je groeiproces te eren en te zien dat alles zijn eigen tijd nodig heeft.
Wat mag er nu in jou of in je leven ontkiemen? Wat zie je hier en daar al opkomen als het gaat over je toekomstdroom? Wat heeft misschien wat meer zorg en aandacht nodig? Waar probeer je misschien toch het proces te forceren? Waar ben je te veel op het eindresultaat gericht?
Je toekomst begint bij de eerstvolgende stap: welke is dat op dit moment?