“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”
Wie zich Pippi Langkous nog kan herinneren, herkent vast ook deze uitspraak van de roodharige en levenslustige meid.
Hoe vaak zijn we niet geneigd om het tegenovergestelde te denken.
– Ik ben niet creatief
– Dat kan ik echt niet
– Dat is niet voor mij weggelegd
– Ik heb geen groene vingers
– Ik kan niet koken
– Enz
Maar heb je het überhaupt al eens geprobeerd? Jezelf de kans gegeven om het te LEREN? Door te beginnen, jezelf toestaan om ‘fouten’ te maken, de les afkijken bij een ander, weer opnieuw te beginnen en door te zetten totdat je het wel kunt?
Leren handwerken (haken, breien, naaien) was voor mij de leerweg om door mijn eigen beperkte denken heen te breken. En dat ging uiteraard niet vanzelf.
Elke keer dat ik het op wilde geven, dacht ik aan mijn beide Beppes (oma’s), die al sokken breiend naar school liepen. Die kleding vermaakten zodat ze voor een jonger kind ‘nog een ronde mee konden’. En voor wie ook het verbouwen en inmaken van hun eigen groentes pure noodzaak was.
Een uitspraak die ik vaak van deze generatie hoorde was: Ik kin ‘t net leit op 't tsjerkhof en ik wol ‘t net leit er neist. (ik kan het niet ligt op de begraafplaats en ik wil het niet ligt er naast).
Is er iets wat jij zou willen kunnen? Mag je dat van jezelf leren? En ben je bereid om door te zetten wanneer het niet vanzelf gaat?