In mijn visie is het menselijk leven een kans om op deze aarde bewust te ervaren wie we zijn. En ieder mens heeft zijn eigen unieke pad te gaan om de relatie met zichzelf of de wereld in zichzelf te ervaren.
Er is voor veel mensen een verschil tussen wie zij in potentie zijn als ze op deze aarde komen en degene die ze zijn geworden door de (ver)vorming van ouders, vrienden, scholing, cultuur en ervaringen. En daar kun je last van krijgen.
Je kunt gaandeweg je leven ermee geconfronteerd worden hoe het voelt als je verwijderd bent geraakt van jezelf. Op die plek blijf je maar rondjes draaien in je hoofd, voel je je ontevreden of verveeld, heb je het gevoel dat je op de automatische piloot leeft of ervaar je steeds meer fysieke klachten.
Dit zelfde zie je dan weerspiegeld in je buitenwereld: De relatie die je hebt met de mensen om je heen, je werk, de natuur en de wereld als geheel. Ook daar mis je bewust of onbewust de verbinding.
Het kan vervolgens gebeuren dat je door een persoonlijke crisis, een ziekte of verlieservaring een keerpunt maakt.
Je leven komt als het ware op losse schroeven te staan en het voelt alsof alles waarin je geloofde, waar je je aan hechtte, ineenstort. Het beeld wat je van jezelf, je omgeving, of de wereld had, klopt ineens niet meer.
Het wordt ook wel de 'kleine dood' genoemd; het sterven van het beeld van wie jij dacht te zijn, of te moeten zijn, om op deze wereld te overleven. Er bij te mogen horen. Of er komen op zijn minst een aantal vragen bij jezelf op:
Is het werk wat ik nu doe werkelijk wat ik wil, waar mijn hart ligt?
Leef ik het leven wat bij mij past, bij mijn dromen en kwaliteiten?
Zijn mijn gedachten wel van mij? En hoe zit het met mijn keuzes?
Jezelf opnieuw uitvinden kan een pijnlijk proces en tegelijkertijd een enorm verrijkende ervaring zijn. Het is het jezelf leeg maken van oude en beperkende overtuigingen, om vervolgens ruimte te geven aan de vervullende stroom van het leven, die zich door jou heen wil uiten in jouw unieke zijn.
Jouw ware natuur.